Θα ακούσω παλαμάκια με χνούδια. Θα λένε γαλάζια τραγούδια. Θα μασάνε λουκουμάδες δυνατά. Άραγε, θα έρθουν τα παιδιά;
Τόσο άχρηστα τα πλούτη μου πια. Θα επενδύσω ένα σχέδιο ζάχαρης, ωσότου με προφθάσουν τα Χριστούγεννα - θα επενδύω κάθε μέρα σιωπηλά.
45 ημέρες θα επενδύω και θα κάνω προσευχούλες στο κρύο.
Όλα θα τα βάλω σ’ ένα σχέδιο, αναζητώντας μηχανές ζαχαροσύννεφες, κάνοντας ζάχαρες να φάνε τα μικρά, με ασήμι που λιώνει και χιόνι, με χρυσάφι που αλλάζει και μελώνει, αλλά είμαι καιρό στην ερημιά και άραγε θα έρθουν τα παιδιά;
Θα ακούσω παλαμάκια με χνούδια. Θα λένε γαλάζια τραγούδια. Θα μασάνε λουκουμάδες δυνατά.
Γέρνω, Θεέ μου, τα μαλλιά μου, τα βουτάω βαμβάκι στην καρδιά μου, συλλέγω και δακρύζω την ευχή μου, τρίγωνα και κάλαντα, ψυχή μου, περιμένοντας να έρθουν τα παιδιά.
Θα ακούσω παλαμάκια, σου λέω. Και ζάχαρη άχνη θα κλαίω!
Κουράστηκα πια, Παναγίτσα. Και σε κάνω παρακλήσεις στη φωτίτσα. Του τζακιού φωτεινή αγρυπνία, Θεοτόκε μου Μανούλα και Κυρία.
Άραγε, θα έρθουν τα παιδιά;
Κ.Γ.Π. - 2015
constantinoupolin.blogspot.com
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
