Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

Η Θεοτόκος και το Άγιον Όρος

Η χερσόνησος του Αγίου Όρους αποτελεί τον Β.Α. δάκτυλο της Χαλκιδικής. Κατά την προχριστιανική εποχή ονομαζόταν Ακτή ή Άθως. Την ονομασία «Άθως» λέγεται ότι την έλαβε από τη διήγηση της Γιγαντομαχίας.

Η μυθολογία παρουσιάζει τον γίγαντα Άθωνα από τη Θράκη να αγωνίζεται εναντίον των θεών του Ολύμπου.
Κατά την διάρκεια της πάλης του με τον Ποσειδώνα, λέγει η μυθολογία, εκτόξευσε ένα τεράστιο βράχο εναντίον του Ποσειδώνα, ο οποίος λόγω του βάρους έπεσε στη θάλασσα και δημιουργήθηκε το όρος Άθως.

Από τα αποστολικά ακόμη χρόνια η παράδοση θέλει την Κυρία Θεοτόκο να ζητά από τον Υιό Της τη χερσόνησο του Άθω ως κλήρο δικό Της, που θα τον φυλάσσει και διασώζει από κάθε κακό και στον οποίο θα οδηγήσει χιλιάδες ψυχές, που επιθυμούν τη σωτηρία τους και θα δοξολογούν ακατάπαυστα τον Τριαδικό Θεό.

Όταν ο Μεγάλος Κωνσταντίνος, πριν κτίσει την Κωνσταντινούπολη στη σημερινή της θέση, διάλεξε ως τοποθεσία για την νέα του πρωτεύουσα την περιοχή γύρω από την διώρυγα του Ξέρξη. Τότε του παρουσιάσθηκε ο επίσκοπος Αρεθουσίας Μάρκος και τον απέτρεψε από το εγχείρημα αυτό λέγοντάς του:

Η χερσόνησος αυτή είναι κλήρος της Κυρίας Θεοτόκου και θα γίνει κατοικητήριο μοναχών.

Ο Αυτοκράτορας τότε παραιτήθηκε από το σκοπό του και προς τιμή της Θεοτόκου έκτισε τρεις ναούς. Αυτοί οι ναοί, όμως, αργότερα καταστράφηκαν από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.

Από πολύ νωρίς, λοιπόν, ο Άθως συνδέθηκε άρρηκτα με το πρόσωπο της Παναγίας και οι πάμπολλες εμφανίσεις Της αλλά και οι υπερφυείς πράγματι επεμβάσεις Της – ιδίως στους πρώτους οικιστές – μοναχούς του Όρους – έθεσαν τα θεμέλια για την οργάνωση του μοναχικού βίου αλλά και τη χρηστή διακυβέρνηση του Τόπου σύμφωνα με τη θέληση της Θεοτόκου.

Άγιον Όρος

Κοινωνία ανθρώπων. Πολιτεία ισάγγελος. Βίος θαυμαστός. Σημείο αντιλεγόμενο ή και αμφισβητούμενο. Ένας τόπος στον οποίο επί εκατονταετίες δεν γεννιέται κανείς άνθρωπος αλλά μόνον πεθαίνουν χιλιάδες. Ένας τόπος που η ζωή και ο θάνατος παίρνουν άλλο νόημα και διαστάσεις.

Άγιον Όρος

Ένα γεωγραφικό στίγμα πέρα από το χώρο και το χρόνο. Τόπος θεολογικός. Τόπος μυστηρίου. Τόπος σωτηριολογικός. Τόπος συναντήσεως του ανθρώπου με το Θεό, του φθαρτού με το άφθαρτο, του ουράνιου με το γήινο, του πήλινου με το αιώνιο. Τόπος της Θεοτόκου.

Στην μήτρα της Παναγίας συναντήθηκαν η γη με τον Ουρανό, το κτιστό με το Άκτιστο, η ύλη με τον Πλάστη, η εικόνα με το Πρωτότυπο. Και στο Άγιον Όρος, ως σε άλλη μήτρα, τελεσιουργείται το ξένο μυστήριο, το παράδοξο άκουσμα, το φρικτό θέαμα, το ποθούμενο διά βίου, η μυστική συνάντηση του εραστή με τον Ερρώμενο, του ασκητή με τον Τελειωτή, του σχοινοβάτη με την Ασπίδα της σωτηρίας.

Σε χρόνο ανύποπτο, και των θυρών κεκλεισμένων, δίχως να υποψιάζεσαι κάτι, χωρίς κάτι να περιμένεις, μη υπολογίζοντας στις αρετές σου ή στα κατορθώματα και τα μοναχικά σου παλαίσματα, «σοῦ μή εἰδότος» κατέρχεται ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος για να ευαγγελιστεί το «χαῖρε». Το χαίρε της θαυμαστής κυήσεως στη Θεοτόκο, το χαρμόσυνο άγγελμα της διά Πνεύματος Αγίου συνευρέσεως, της γεύσεως της χρηστότητος του Κυρίου, της κατά χάριν θεώσεως και μεθέξεως σ’ αυτόν που έθεσε ως σκοπό της ζωής του την ανεύρεση του πολύτιμου μαργαρίτη.

Άγιον Όρος

Ο χώρος που κυοφορείται κανείς πέρα από τους φυσικούς νόμους, που γεννάται αφθόρως δίχως να μεταλλαχθεί σωματικά, που μετέχει στο άκτιστο φως της ζωαρχικής Τριάδας χωρίς να εξίσταται από τα ιστορικά του δεδομένα και τα δρώμενα, που θεολογεί όντας αγράμματος, που φωτίζεται ο νους του και πλατύνεται γενόμενος ευρυχωρότερος των ουρανών όταν ξεχάσει την κατά κόσμο σοφία που κουβαλά μέσα του, και γίνει νήπιος και μωρός εν Χριστώ.

Ο Χριστός γεννάται εκ της παρθένου και απειράνδρου Γης της Υπεραγίας Θεοτόκου, διά του τελεταρχικού Πνεύματος. Με όμοιο τρόπο συντελείται ο καινισμός και η αναγέννηση του νέου ανθρώπου, αυτού που ενεδύθηκε το Χριστό όχι μόνο διά του Βαπτίσματος αλλά και διά της μοναχικής κουράς και της ενδύσεως του αγγελικού σχήματος στην παρθένο γη του αγιωνύμου Όρους, στη μοναξιά της ερημίας που καρπογονεί βλαστούς ευαγγελικούς, κλάδους χρηστούς, και θάλλει αμάραντους λειμώνες, τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας, στην χώρα που σε καθαίρει χωρίς να σε στραγγαλίζει.

Θεοτόκος
Ο Τόπος αναπαύσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, του σκηνώματος ολοκλήρου του πληρώματος της Θεότητος, του κατοικητηρίου του Αγίου Πνεύματος. Ο Τόπος της εν ελευθερία υποταγής και υπακοής στο άγιο θέλημα του Θεού.

Όρος Άγιον

Ο τόπος που σε καλεί να πολιτευτείς κατά μίμηση της Παρθένου Κόρης. Να παραδώσεις το θέλημά σου με εμπιστοσύνη στην πάνσοφη βούληση του Σωτήρος Χριστού. Να καταστήσεις τον εαυτό σου και το είναι σου παλλάδιο του αχωρήτου Θεού. Να ακούσεις τα ανήκουστα, να οικοποιηθείς τα ξένα, να πολιτευτείς, ζώντας επί γης, τα ουράνια, να γίνεις ο ίδιος τόπος αναπαύσεως και σωτηρίας της εικόνας του Θεού. Του άλλου ανθρώπου, του κοντινού και μακρινού, αυτού που εγκατέλειψες για να είσαι για πάντα αρμοσμένος μαζί του. Του γνωστού και του αγνώστου.

Άγιον Όρος και Θεοτόκος

Τόπος κοινός. Τόπος αγιασμού και περίσσειας χάριτος. Τόπος από τον οποίο αντλείς συνεχώς, επειδή έχει λυθεί η στειρότητα και «ἡ χάρις ἄρχεται καρπογονεῖν». Τόπος στον οποίο κοπιάζεις και εργάζεσαι δίχως να εξαντλείσαι, που παρακαλείς για λίγη ανάψυξη, όχι εξ αιτίας του καμάτου, αλλά επειδή αντιλαμβάνεσαι τη σμικρότητα και ολιγότητά σου μπροστά στο κάλλος των αρρήτων.

Άγιον Όρος και Θεοτόκος

Βίοι παράλληλοι. Βίοι αγγελομίμητοι. Βίοι της άνω κλήσεως. Πρόκληση ζωής, για θέση ή αντίθεση. Αποδοχή ή απόρριψη. Κατάφαση ή άρνηση.

Του Οσιολ. Ιερομονάχου
π. Ειρηναίου Μπατσάκη,
Εφημερίου Βλάτους Κισάμου

ekklisiaonline.gr

Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.g