Να σας πω μόνο μια εμπειρία για να σας δειξω το μέγεθος της αγιότητος του.
Όταν ήμουν Τετάρτη δημοτικού έπαιζα μπάλα στο δημοτικό μαζί με τα παιδιά της τάξης μου. Έτυχε να φοράω τον βαφτιστικό μου Σταυρό οπου η μητέρα μου μου είχε πει ότι αν τον χάσω να μην γυρίσω σπίτι. Και για κακή μου τύχη τον έχασα. Όταν σχολάσαμε πήγα στο μέρος οπου παίζαμε για να ψαξω και σκέφτηκα θα παρακαλέσω τον διαβολο να μου το βρει γιατί ο θεός θα με καθυστέρηση. Άρχισα λοιπόν να λέω διαβολάκο μου σε Παρακαλω βρες μου το Σταύρο γιατί θα με σκοτώσει η μητέρα μου και φυσικά δεν τον βρήκα.περασαν τα χρόνια και δεν το είχα εξομολογηθεί γιατί το είχα ξεχάσει και φυσικά τότε ήμουν άπειρος στην εξομολόγηση. Η πρώτη μου φορά λοιπόν που εξομολογήθηκα στον γέροντα Ευμένιο όταν τελείωσα με κοιτούσε με τόση στοργή και μου λέει: έχεις κάτι που μαυρίζει την ψυχή σου!!! Φοβήθηκα και τον ρώτησα τι; μου είπε το γεγονός που είχε συμβεί τότε και το σαγόνι μου έφτασε στο πάτωμα γιατί πραγματικά ήταν ένα γεγονός που είχα ξεχάσει τελείως. Μου διάβασε ευχή και από τότε κόλλησα πάνω του σαν βδέλλα γιατί ένιωσα ποσό χάρη και αγιότητα είχε ο γεροντας αυτός.
Όλα αυτά σας τα λέω προς δόξαν θεού αδελφοί μου για να δείτε ότι ποτέ Μα ποτέ δεν θα μας εγκαταληψει η χαρις του θεού και θα μας φέρνει πάντα Αγίους που θα κρατούν την πίστη μας ζέστη και ζωντανή. Να έχουμε την ευχή του.
Πηγή
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
