Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι για πολλούς Αθηναίους η Μονή Καισαριανής, η μεσαιωνική εκκλησία στη δυτική πλαγιά του Υμηττού. Η περιοχή λίγο πιο πάνω από τη Μονή ήταν αφιερωμένη στην Αφροδίτη, στην αρχαιότητα, ονομαζόταν δε «Κυλλού Πήρα», εξ ου η σημερινή «Καλοπούλα». Το περιβάλλον είναι ειδυλλιακό, καθώς η μονή είναι χτισμένη μέσα στο δάσος σε υψόμετρο 350 μ. Γύρω της αναπτύχθηκε η συνοικία της Καισαριανής.
Για την προέλευση του ονόματός της υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Κάποιες πηγές το αποδίδουν σε από κάποιο ηγούμενο Καισάριο, που λέγεται ότι είναι ο ιδρυτής της μονής. Άλλοι το συνδέουν με την εικόνα της Θεοτόκου, που μεταφέρθηκε από την Καισάρεια ή με κάποιον Καίσαρα που ανακαίνισε την εκκλησία κατά τη Βυζαντινή περίοδο.
Ορισμένοι αναφέρονται και στη Συριανή, την κόρη του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού, καθώς λέγεται ότι στην περιοχή υπήρχε ναός που τελούνταν μυστήρια, όπως τα Ελευσίνια, τα οποία ονομάζονταν Σαισάρια.
Ο κύριος ναός χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και είναι αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου. Οι τοιχογραφίες του είναι περίπου του 1700 και έχουν ως πρότυπο την κρητική ζωγραφική και τη ζωγραφική του Άγιου Όρους. Είχε δε πλούσια βιβλιοθήκη.
Η μονή σταμάτησε να λειτουργεί το 1833. Η περιοχή αποτελεί ιδανικό προορισμό για βόλτα καθώς βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας και η πρόσβαση από την Καισαριανή μπορεί να γίνει και με τα πόδια.
Το αισθητικό δάσος του Υμηττού προσφέρεται για περιπάτους που δίνουν την ευκαιρία για επαφή με τη φύση.
